فارغ از نقاب

برای دیدن تو، رهسپار خواب شدم 
سوار اسب هوا، عازم  حباب شدم
به محض گم شدنم در دیار بیهوشی
خمار نفحهٔ شب، غرق ماهتاب شدم
سپر انداختم از کف به حکم فاتح دل 
اسیر ماه رخی خفته در حجاب شدم
اسارتی، که به آزادیم ز خواب کشید
غرابتی که در آن، آشنا خطاب شدم
عجب نگاهِ نجیبی، نشست بر دل من
چنان که، ذوب، به درگاه آفتاب شدم
به گاه رجعتم از خواب، با اشارهٔ تو
شدم شبیه خودت، فارغ از نقاب شدم